Menu

Gedicht Toine Lacet: De brug

Breng je mij weg tot aan de brug?
Ik ben zo bang om daar alleen te staan,
ga niet direct terug maar wacht: 
totdat ik over ga, en zwaai me na.
Dan voel ik mij heel veilig en vertrouwd.

Breng me mij weg tot aan de brug?
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt me zo ver
Je kunt de oever hier niet zien,
Zo ver het oog reikt zie ik mist.
Ik twijfel aan het verder gaan.

Je angst voor de dood
Is als je angst voor het leven.
Het nieuwe lijkt te groot
Om het oude op te geven.
In de diepte van je verlangen
Ligt de kennis van het nieuwe leven
Zoals een vlinder al weet van vliegen
In zijn donkere cocon.

Breng je mij weg tot aan de brug?
en ga dan niet direct terug.
Zwaai je mij na als ik erover ga?
een heel klein duwtje in mijn rug
Is alles wat ik nog verlang van jou.
Dank voor je liefde en je trouw.
Ik ga nu gauw
Want het begin is reeds in zicht
Ik voel de warmte van een licht.

Toine Lacet.

Carolien Timmermans

ZKM coach, mindfulness- en compassie trainer.
Putterlaan 20
5672 VJ NUENEN
06-48839691

 

 

 

ZKM coach, mindfulness- en compassie trainer.