Zelf-compassie en compassie

Compassie

Veel mensen lijden aan een lage zelfdunk van zichzelf, aan zelfverwijt of schaamte. Dit kan zich o.a. uiten in somberheid, angsten, verdriet, wantrouwen, isolement. Gesprekstherapie biedt niet altijd een oplossing. Soms geven ze wel inzicht maar bereiken ze onvoldoende het ervaringsniveau:” ik snap het wel maar ik voel het niet”. Oefeningen in compassie helpen bij het ervaren van warmte, geborgenheid, acceptatie en verbondenheid tegenover onszelf en anderen. Tegenover de innerlijke kriticus (bv de perfectionst, de controleur…) groeit de innerlijke helper.

Zelfcompassie gaat om 3 dingen:

• Begrip voor jezelf hebben als je het moeilijk hebt.
• Acceptatie dat lijden onvermijdelijk deel uitmaakt van het leven.
• Het onder ogen zien van je eigen emoties zonder te oordelen.

(Uit boek: “Zelfcompassie” Kristin Neff, uitgeverij Cargo).

Zelfcompassie doorkruist de neiging om het negatieve te herkauwen en bevordert een hoopvolle instelling die de vraag oproept hoe je jezelf op dit moment kunt koesteren en troosten.

Compassie is een manier waarop je met lijden kunt omgaan.

Zelfcompassie is een middel om onze emotionele batterijen op te laden.

Oefening:

• Het is moeilijk om me op dit moment … te voelen.
• Je … voelen hoort bij het mens zijn.
• Wat kan ik op dit moment doen om me gelukkiger te voelen?

Het mooie van zelfcompassie is niet dat negatieve gevoelens door positieve gevoelens worden vervangen, maar dat er nieuwe positieve gevoelens ontstaan door de negatieve gevoelens te omhelzen.

Omgaan met lastige emoties in je lijf

Verzachten, vertroosten, toestaan.

Oefening:

• contact maken met pijnlijke emoties in je lijf.
• Stuur er troost en compassie heen.
• Zeg tegen jezelf hoe moeilijk het is om dit moment te voelen.
• Laat merken dat je rekening wilt houden met jouw welzijn.
• Probeer lieve woordjes te gebruiken. ( ik weet dat het moeilijk voor je is. Ik zal je alle emotionele steun geven die je nodig hebt).

“Een dwangmatige betrokkenheid bij “ik, mij en wat van mij is” is iets anders dan van onszelf houden (…). Als we van onszelf houden, stelt dat ons in staat veerkrachtig, meelevend en begripvol te zijn, zaken die doodgewoon bij het leven horen.”
(Sharon Salzberg, Boek: de kracht van vriendelijkheid.)